Χορός της Καρμανιόλας

Ο Χορός της Καρμανιόλας ήταν λαϊκό έθιμο των αβράκωτων. Παραδοσιακός χορός ο οποίος αποτελούσε έναν τρόπο έκφρασης των υποτελών τάξεων. Επί Ροβεσπιέρου έγινε ο χορός που συνόδευε αποκεφαλισμούς αστών, δικαστών και αντεπαναστατών γενικότερα. Λαμβάνοντας κατά νου τη ρήση του Μπένγιαμιν ότι «τίποτε απ' ότι έχει συμβεί δεν πρέπει να χαθεί από την ιστορία» και προσθέτοντας ότι «μονάχα στη λυτρωμένη ανθρωπότητα ανήκει ολότελα το παρελθόν της», η επιλογή του ονόματος έγινε για να διατηρήσει στο παρόν τόσο το ιστορικό περιεχόμενο του χορού (κριτικά πάντα) όσο και την μελλοντική προβολή του. Να τον χορεύουμε στην απελευθερωμένη κοινωνία του αύριο.

Μπροσούρα

Μπροσούρα
Για να κατεβάσετε τη μπροσούρα σε μορφή PDF κάντε κλικ στην εικόνα

Εκδηλώσεις

Εκδηλώσεις
26/02/10: Oικονομική Κρίση & Συναίνεση
Κυριακή 27 Δεκεμβρίου 2009

Για την επίθεση στο αναρχικό Ρεσάλτο και τον Δεκέμβρη του 2009 (19/12/09)




κείμενο για την επίθεση στο αναρχικό Ρεσάλτο και τον Δεκέμβρη του 2009:

Απέναντι στη διάχυση του φόβου…


Ο αγώνας συνεχίζεται…

Eνα χρόνο μετά την κοινωνική-ταξική εξέγερση του περσινού Δεκέμβρη και η κοινωνική συναίνεση ακροβατεί σε τεντωμένο σχοινί χωρίς δίχτυ ασφαλείας. Μια συναίνεση θεσμική και μόνο, ανάμεσα στα αφεντικά, τα κόμματα, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και τους εργατοπατέρες, μιας και η μοναδική υπόσχεση του παραπαίοντα καπιταλισμού, στο παρόν, είναι η περισσότερη φτώχεια (υλική και μη). Μια κοινωνική ειρήνη όμως, που πρέπει να επιβληθεί με όποιο κόστος, στηριζόμενη στο φόβο.


Στην προσπάθεια παραγωγής και εξασφάλισης της κοινωνικής ειρήνης, το κράτος ξεδιπλώνει περίτεχνα, από τον Δεκέμβρη και μετά, όλους του κατασταλτικούς –προληπτικούς και μη– μηχανισμούς του. Η ταυτότητα του εξεγερμένου αποδομείται και διαχωρίζεται, δεχόμενη επίθεση σε επίπεδα που ορίζονται έξω από αυτή. Τα Εξάρχεια στρατοκρατούνται και η χαρτογράφηση «υπόπτων» ξεκινάει με την άνοδο των «σοσιαλδημοκρατών» στην εξουσία.

συνέχεια εδώ

Να συντρίψουμε το σύγχρονο απαρτχάιντ (7/7/09)



κείμενο που καλούσε στην πορεία προς την πλ. Αγίου Παντελεήμονα (7/7/09):

Να συντρίψουμε το σύγχρονο άπαρτχαϊντ



Η «τελική λύση» για την εξόντωση των μεταναστών βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Η ελληνική δημοκρατία ετοιμάζεται να δώσει το τελειωτικό χτύπημα στα «μιάσματα», που νοθεύουν την εθνική καθαρότητα και «βρωμίζουν» τις γειτονιές των αστικών κέντρων. Οι επιχειρήσεις-σκούπα υλοποιούνται η μία μετά την άλλη, οι απελάσεις συνεχίζονται σε αυξητική κλίμακα, νέα στρατόπεδα συγκέντρωσης κατασκευάζονται, οι κατασταλτικοί μηχανισμοί φύλαξης των συνόρων στέλνουν με ταχείς ρυθμούς στον πάτο του Αιγαίου μετανάστες και πρόσφυγες, που επιχειρούν να εισέλθουν στον «παράδεισο» των δυτικών καπιταλιστικών μητροπόλεων.

Την ίδια ώρα, το ελληνικό κοινοβούλιο ψήφισε τροπολογία για την επιμήκυνση του χρόνου-κράτησης μέχρι και 18 μήνες των μεταναστών χωρίς χαρτιά, καθώς και για τον χαρακτηρισμό ως «επικίνδυνου για τη δημόσια τάξη και ασφάλεια» κάθε μετανάστη στον οποίο θα ασκηθεί ποινική δίωξη για αδίκημα, που επισύρει τουλάχιστον 3 μήνες ποινής! Ακόμη και ο θεμέλιος λίθος του αστικού δικαιϊκού συστήματος, το τεκμήριο της αθωότητας, πάει περίπατο. Χωρίς καν δίκη, οι κρατικές αρχές με μια απλή δίωξη θα μπορούν να απελαύνουν με συνοπτικές διαδικασίες, όποιον κρίνουν ότι αντιστάθηκε ή εξύβρισε τα όργανα, επειδή τόλμησε να ζητήσει, πχ, διερμηνέα για να καταθέσει το αίτημα ασύλου του ή παρακάλεσε για λίγο νερό τους φρουρούς του.



συνέχεια εδώ

Σάββατο 26 Δεκεμβρίου 2009

Γενική Απεργία Διαρκείας (2/4/09)

κείμενο αφίσας:


Δεν είναι για τους μισθούς που δε μας αρκούν

Δεν είναι για τα ωράρια που δεν υπάρχουν

Δεν είναι για την ανύπαρκτη κοινωνική ασφάλιση

Δεν είναι γιατί ο καθένας συνδιαλέγεται ατομικά τους όρους της δουλειάς του

Δεν είναι για τους εργατοπατέρες που ξεπουλάνε αγώνες

Δεν είναι για τα αφεντικά που μας θέλουν με σκυμμένα κεφάλια

Δεν είναι για την ανεργία, τις απειλές, τους βιασμούς, τις δολοφονίες


ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ


Είναι γιατί θέλουμε να απορρυθμίσουμε τους χρόνους της καθημερινότητάς μας

να δημιουργήσουμε ανατρεπτικά πεδία γνωριμίας, συζήτησης, ζύμωσης

για να συλλογικοποιήσουμε τις επιθυμίες μας

και να καταστρέψουμε τους όρους αιχμαλωσίας μας

για μια ζωή χωρίς καταπίεση και εκμετάλλευση

γιατί δεν τους χρειαζόμαστε εμείς, αυτοί μας χρειάζονται

γιατί όλα μας ανήκουν







το κείμενο που μοιράστηκε στην απεργία:


Για τη Γενική Απεργία

2/4/2009

και κάθε Γενική Απεργία

Ορίζοντας ως απεργία το μπλοκάριμα της παραγωγικής διαδιακασίας με την μαζική αποχή των εργαζόμενων απο αυτήν, το ερώτημα που είναι σήμερα πιο επίκαιρο απο ποτέ κατά την διάρκεια μιας «μαζικής - γενικής» απεργίας, είναι αν όντως η χρησιμοποίηση αυτού του επιθέτου αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα. Η προβληματική ως προς τον χαρακτηρισμό μιας απεργίας ως «μαζικής - γενικής», στέκεται τόσο σε ποσοτικούς όσο και σε ποιοτικούς όρους, οι οποίοι έχουν μια κοινή συνιστώσα: την απουσία του συλλογικού σε επίπεδο διαδικασιών και διεκδικήσεων.



συνεχίζεται εδώ


Eνάντια στα νέα μέτρα καταστολής και τον κουκουλονόμο (23/3/09)

Συγκεντρώσεις

...